𝛭𝜄𝛼 𝜎𝜋ά𝜈𝜄𝛼 𝜋𝜈𝜀𝜐𝜇𝛼𝜏𝜄𝜅ή 𝜑𝜐𝜎𝜄𝜊𝛾𝜈𝜔𝜇ί𝛼 𝜋𝜊𝜐 𝜁𝜀𝜄 𝛿ί𝜋𝜆𝛼 𝜇𝛼ς, 𝜇𝜀𝜏𝛼𝜉ύ 𝜏𝜂ς ά𝛾𝜈𝜊𝜄𝛼ς 𝜅𝛼𝜄 𝜏𝜂ς 𝛼𝛿𝜄𝛼𝜑𝜊𝜌ί𝛼ς.
𝛰 𝛭𝜂𝜏𝜌𝜊𝜋𝜊𝜆ί𝜏𝜂ς 𝛩𝜀𝜊𝛿ώ𝜌𝜂𝜏𝜊ς 𝛾𝜀𝜈𝜈ή𝜃𝜂𝜅𝜀 𝛼𝜋ό 𝜑𝜏𝜔𝜒ή 𝜊𝜄𝜅𝜊𝛾έ𝜈𝜀𝜄𝛼 𝜎𝜏𝜄ς 𝛴έ𝜌𝜌𝜀ς, 𝜏𝜊𝜈 𝛪𝜊ύ𝜈𝜄𝜊 𝜏𝜊𝜐 1867 𝜅𝛼𝜄 𝜐𝜄𝜊𝜃𝜀𝜏ή𝜃𝜂𝜅𝜀 𝛼𝜋ό 𝜏𝜊 𝜀ύ𝜋𝜊𝜌𝜊 𝜁𝜀ύ𝛾𝜊ς 𝛣𝛼𝜎𝜇𝛼𝜏𝜁ί𝛿𝜂.
𝛴𝜀 𝜂𝜆𝜄𝜅ί𝛼 18 𝜀𝜏ώ𝜈 𝜊𝜆𝜊𝜅𝜆ή𝜌𝜔𝜎𝜀 𝜏𝜄ς 𝜋𝛼𝜄𝛿𝛼𝛾𝜔𝛾𝜄𝜅ές 𝜏𝜊𝜐 𝜎𝜋𝜊𝜐𝛿ές. 𝛢𝜌𝜒𝜄𝜅ά 𝜎𝜋𝜊ύ𝛿𝛼𝜎𝜀 𝜎𝜏𝜄ς 𝛴έ𝜌𝜌𝜀ς 𝜅𝛼𝜄 𝜐𝜋𝜂𝜌έ𝜏𝜂𝜎𝜀 𝛾𝜄𝛼 𝜋έ𝜈𝜏𝜀 𝜋𝜀𝜌ί𝜋𝜊𝜐 𝜒𝜌ό𝜈𝜄𝛼 (1885-1890) 𝜔ς 𝛿ά𝜎𝜅𝛼𝜆𝜊ς 𝜎𝜀 𝛿𝜄ά𝜑𝜊𝜌𝜀ς 𝜋𝜀𝜌𝜄𝜊𝜒ές 𝛼𝜋ό 𝜏𝜊 𝛭𝜀𝜆έ𝜈𝜄𝜅𝜊 𝜇έ𝜒𝜌𝜄 𝜏𝜂 𝛩ά𝜎𝜊.
𝛵𝜊 1890 𝜀𝜄𝜎ή𝜆𝜃𝜀 𝜅𝛼𝜄 𝜑𝜊ί𝜏𝜂𝜎𝜀 𝜎𝜏𝜂𝜈 𝛪𝜀𝜌ά 𝛩𝜀𝜊𝜆𝜊𝛾𝜄𝜅ή 𝛴𝜒𝜊𝜆ή 𝜏𝜂ς 𝛸ά𝜆𝜅𝜂ς 𝜅𝛼𝜄 𝜎𝜏𝜂 𝜎𝜐𝜈έ𝜒𝜀𝜄𝛼 𝜐𝜋𝜂𝜌έ𝜏𝜂𝜎𝜀 𝜅𝛼𝜄 𝜄𝜀𝜌𝜊ύ𝜌𝛾𝜂𝜎𝜀 𝜎𝜀 𝛿𝜄ά𝜑𝜊𝜌𝛼 𝜄𝛿𝜌ύ𝜇𝛼𝜏𝛼 𝜅𝛼𝜄 𝜀𝜅𝜅𝜆𝜂𝜎ί𝜀ς 𝜏𝜂ς 𝛫𝜔𝜈𝜎𝜏𝛼𝜈𝜏𝜄𝜈𝜊ύ𝜋𝜊𝜆𝜂ς.
𝛫𝛼𝜏ά 𝜏𝛼 έ𝜏𝜂 1897-1899, 𝛼𝜑𝜊ύ 𝜒𝜀𝜄𝜌𝜊𝜏𝜊𝜈ή𝜃𝜂𝜅𝜀 𝛱𝜌𝜀𝜎𝛽ύ𝜏𝜀𝜌𝜊ς 𝜅𝛼𝜄 𝜒𝜀𝜄𝜌𝜊𝜃𝜀𝜏ή𝜃𝜂𝜅𝜀 𝛢𝜌𝜒𝜄𝜇𝛼𝜈𝛿𝜌ί𝜏𝜂ς 𝛼𝜋ό 𝜏𝜊𝜈 𝛦𝜑έ𝜎𝜊𝜐 𝛪𝜔𝛼𝜅𝜀ί𝜇, 𝛿𝜄𝛼𝜅ό𝜈𝜂𝜎𝜀 𝜔ς 𝛼𝜌𝜒𝜄𝜀𝜌𝛼𝜏𝜄𝜅ός 𝜀𝜋ί𝜏𝜌𝜊𝜋𝜊ς 𝜎𝜏𝛼 𝛣𝜌ύ𝜊𝜐𝜆𝜆𝛼 𝜏𝜂ς 𝛦𝜑έ𝜎𝜊𝜐 𝜅𝛼𝜄 𝜎𝜏𝜂𝜈 𝛱έ𝜌𝛼𝜇𝜊 𝜏𝜂ς 𝛫𝜐𝜁ί𝜅𝜊𝜐.
𝛴𝜏𝜂 𝜎𝜐𝜈έ𝜒𝜀𝜄𝛼 𝛿𝜄𝜀𝜏έ𝜆𝜀𝜎𝜀 𝜅𝛼𝜃𝜂𝛾𝜂𝜏ής 𝜃𝜌𝜂𝜎𝜅𝜀𝜐𝜏𝜄𝜅ώ𝜈 𝜎𝜏𝜊𝜈 𝛤𝛼𝜆𝛼𝜏ά 𝜏𝜂ς 𝛫𝜔𝜈𝜎𝜏𝛼𝜈𝜏𝜄𝜈𝜊ύ𝜋𝜊𝜆𝜂ς.
𝛦𝜋έ𝜎𝜏𝜌𝜀𝜓𝜀 𝜎𝜏𝜄ς 𝛴έ𝜌𝜌𝜀ς 𝜏𝜊 1902 𝜔ς 𝜅𝛼𝜃𝜂𝛾𝜂𝜏ής 𝛩𝜌𝜂𝜎𝜅𝜀𝜐𝜏𝜄𝜅ώ𝜈 𝜎𝜏𝜊 𝛤𝜐𝜇𝜈ά𝜎𝜄𝜊 𝜅𝛼𝜄 𝜎𝜏𝜊 𝛱𝛼𝜌𝜃𝜀𝜈𝛼𝛾𝜔𝛾𝜀ί𝜊 𝜏𝜂ς 𝛭𝜂𝜏𝜌𝜊𝜋ό𝜆𝜀𝜔ς 𝜅𝛼𝜄 𝜄𝜀𝜌𝜊𝜅ή𝜌𝜐𝜅𝛼ς 𝜏𝜂ς 𝛭𝜂𝜏𝜌ό𝜋𝜊𝜆𝜂ς.
𝛰 𝛩𝜀𝜊𝛿ώ𝜌𝜂𝜏𝜊ς 𝜀𝜉𝜀𝜆έ𝛾𝜂 𝜇𝜂𝜏𝜌𝜊𝜋𝜊𝜆ί𝜏𝜂ς 𝛮𝜀𝜐𝜌𝜊𝜅𝜊𝜋ί𝜊𝜐 𝜅𝛼𝜄 𝛲𝛼𝜎𝜆𝜊𝜅ί𝜊𝜐 𝜎𝜏𝜄ς 23 𝛰𝜅𝜏𝜔𝛽𝜌ί𝜊𝜐 𝜏𝜊𝜐 1903, 𝜎𝜀 𝜂𝜆𝜄𝜅ί𝛼 𝜇ό𝜆𝜄ς 36 𝜀𝜏ώ𝜈, 𝜅𝛼𝜏ό𝜋𝜄𝜈 𝜋𝜌ό𝜏𝛼𝜎𝜂ς 𝜏𝜊𝜐 ά𝛾𝜄𝜊𝜐 𝜀𝜈𝜃𝜊𝜇ά𝜌𝜏𝜐𝜌𝛼 𝛸𝜌𝜐𝜎𝜊𝜎𝜏ό𝜇𝜊𝜐(𝜇𝜀𝜏έ𝜋𝜀𝜄𝜏𝛼 𝛴𝜇ύ𝜌𝜈𝜂ς), 𝛭𝜂𝜏𝜌𝜊𝜋𝜊𝜆ί𝜏𝜂 𝛥𝜌ά𝜇𝛼ς, 𝛧𝜄𝜒𝜈ώ𝜈 𝜅𝛼𝜄 𝛷𝜄𝜆ί𝜋𝜋𝜔𝜈 𝜅𝛼𝜄 𝜀𝜉ά𝜌𝜒𝜊𝜐 𝜏𝜂ς 𝜒𝜂𝜌𝜀ύ𝜊𝜐𝜎𝛼ς 𝜏ό𝜏𝜀 𝛭𝜂𝜏𝜌ό𝜋𝜊𝜆𝜂ς 𝛮𝜀𝜐𝜌𝜊𝜅𝜊𝜋ί𝜊𝜐.
𝛨 𝜒𝜀𝜄𝜌𝜊𝜏𝜊𝜈ί𝛼 𝜏𝜊𝜐 έ𝛾𝜄𝜈𝜀 𝜎𝜏𝜄ς 𝛴έ𝜌𝜌𝜀ς 𝜅𝛼𝜄 ό𝜒𝜄 𝜎𝜏𝜂𝜈 𝛫𝜔𝜈𝜎𝜏𝛼𝜈𝜏𝜄𝜈𝜊ύ𝜋𝜊𝜆𝜂, 𝜇𝜀𝜏ά 𝛼𝜋ό 𝛼𝜋𝛼ί𝜏𝜂𝜎𝜂 𝜏𝜔𝜈 𝜎𝜐𝜇𝜋𝛼𝜏𝜌𝜄𝜔𝜏ώ𝜈 𝜏𝜊𝜐. Έ𝜑𝜏𝛼𝜎𝜀 𝜎𝜏𝜊 𝜏ό𝜏𝜀 𝛮𝜀𝜐𝜌𝜊𝜅ό𝜋𝜄 (𝜎𝜂𝜇𝜀𝜌𝜄𝜈ό 𝛤𝜅ό𝜏𝜎𝜀𝛮𝜏έ𝜆𝜏𝜎𝜀𝜑) 𝜎𝜏𝜄ς 30 ∆𝜀𝜅𝜀𝜇𝛽𝜌ί𝜊𝜐 𝜏𝜊𝜐 𝜄𝛿ί𝜊𝜐 έ𝜏𝜊𝜐ς, ό𝜋𝜊𝜐 𝜏𝜊𝜐 𝜀𝜋𝜄𝜑𝜐𝜆ά𝜒𝜃𝜂𝜅𝜀 𝜃𝜀𝜌𝜇ή 𝜐𝜋𝜊𝛿𝜊𝜒ή 𝛼𝜋ό 𝜆𝛼ό 𝜅𝛼𝜄 𝜅𝜆ή𝜌𝜊.
𝛢𝜋𝜊𝜏έ𝜆𝜀𝜎𝜀 𝜄𝜎𝜒𝜐𝜌ή 𝜋𝜈𝜀𝜐𝜇𝛼𝜏𝜄𝜅ή 𝜅𝛼𝜄 𝜃𝜌𝜂𝜎𝜅𝜀𝜐𝜏𝜄𝜅ή 𝜑𝜐𝜎𝜄𝜊𝛾𝜈𝜔𝜇ί𝛼, 𝜇𝜄𝛼 𝛼𝜋ό 𝜏𝜄ς 𝜀𝜈𝛿𝜄𝛼𝜑έ𝜌𝜊𝜐𝜎𝜀ς 𝜋𝜌𝜊𝜎𝜔𝜋𝜄𝜅ό𝜏𝜂𝜏𝜀ς 𝜏𝜂ς 𝜎ύ𝛾𝜒𝜌𝜊𝜈𝜂ς 𝜇𝛼𝜅𝜀𝛿𝜊𝜈𝜄𝜅ής 𝜄𝜎𝜏𝜊𝜌ί𝛼ς. 𝛮έ𝜊ς 𝛿𝜐𝜈𝛼𝜇𝜄𝜅ός 𝜅𝛼𝜄 𝛼𝜋𝜊𝜑𝛼𝜎𝜄𝜎𝜏𝜄𝜅ός, 𝜄𝜅𝛼𝜈ός 𝜅𝛼𝜄 ά𝜉𝜄𝜊ς 𝜏𝜂ς 𝛼𝜋𝜊𝜎𝜏𝜊𝜆ής 𝜏𝜊𝜐, 𝜋𝜌𝜔𝜏𝜊𝜎𝜏ά𝜏𝜂𝜎𝜀 𝜅𝛼𝜏ά 𝜏𝜂ς 𝜋𝜊𝜆𝜐𝜋𝜌ό𝜎𝜔𝜋𝜂ς 𝛦𝜉𝛼𝜌𝜒𝜄𝜅ής 𝜋𝜌𝜊𝜋𝛼𝛾ά𝜈𝛿𝛼ς, 𝜎ώ𝜁𝜊𝜈𝜏𝛼ς 𝜏𝜊𝜈 𝛦𝜆𝜆𝜂𝜈𝜄𝜎𝜇ό 𝜏𝜊𝜐 𝛮𝜀𝜐𝜌𝜊𝜅𝜊𝜋ί𝜊𝜐 𝛼𝜋ό 𝜏𝜊𝜈 𝜅ί𝜈𝛿𝜐𝜈𝜊 𝜏𝜊𝜐 𝛼𝜑𝜀𝜆𝜆𝜂𝜈𝜄𝜎𝜇𝜊ύ.
𝛰 𝛭𝜂𝜏𝜌𝜊𝜋𝜊𝜆ί𝜏𝜂ς 𝛩𝜀𝜊𝛿ώ𝜌𝜂𝜏𝜊ς 𝜀ί𝜒𝜀 𝜋𝜊𝜆ύ 𝜅𝛼𝜆ή 𝜅𝛼𝜄 𝜎𝜏𝜀𝜈ή 𝜎𝜐𝜈𝜀𝜌𝛾𝛼𝜎ί𝛼 𝜇𝜀 𝜏𝜊𝜈 𝜏ό𝜏𝜀 𝛭𝜂𝜏𝜌𝜊𝜋𝜊𝜆ί𝜏𝜂 𝛥𝜌ά𝜇𝛼ς 𝛸𝜌𝜐𝜎ό𝜎𝜏𝜊𝜇𝜊 𝜅𝛼𝜄 𝜏𝜊𝜐ς Έ𝜆𝜆𝜂𝜈𝜀ς 𝜋𝜌ό𝜉𝜀𝜈𝜊𝜐ς 𝜎𝜏𝜄ς 𝛴έ𝜌𝜌𝜀ς.
𝛰 𝛩𝜀𝜊𝛿ώ𝜌𝜂𝜏𝜊ς 𝜀𝜈𝛿𝜄𝛼𝜑𝜀𝜌ό𝜏𝛼𝜈 𝛾𝜄𝛼 𝜏𝜊𝜐ς 𝛼𝜈𝛼𝜉𝜄𝜊𝜋𝛼𝜃𝜊ύ𝜈𝜏𝜀ς 𝜏𝜂ς 𝜀𝜋𝛼𝜌𝜒ί𝛼ς 𝜏𝜊𝜐 𝜅𝛼𝜄 𝜎𝜐𝜈𝜀𝜌𝛾𝛼𝜁ό𝜏𝛼𝜈 ά𝜓𝜊𝛾𝛼 𝜇𝜀 𝜏𝜊𝜐ς 𝜏𝜊𝜋𝜄𝜅𝜊ύς 𝜋𝛼𝜌ά𝛾𝜊𝜈𝜏𝜀ς. Ή𝜏𝛼𝜈 𝛼𝜌𝜒𝜄𝜀𝜌έ𝛼ς 𝜇𝜀 𝛽𝛼𝜃𝜄ά 𝜇ό𝜌𝜑𝜔𝜎𝜂, 𝜅ύ𝜌𝜊ς 𝜅𝛼𝜄 𝜂𝜃𝜄𝜅ό 𝛼𝜈ά𝜎𝜏𝜂𝜇𝛼, 𝛼𝜐𝜎𝜏𝜂𝜌ός 𝜏𝜂𝜌𝜂𝜏ής 𝜏𝜊𝜐 𝜅𝛼𝜃ή𝜅𝜊𝜈𝜏𝜊ς 𝜅𝛼𝜄 𝜒𝜌𝜂𝜎𝜏ός 𝜎𝜏𝜊𝜐ς 𝜏𝜌ό𝜋𝜊𝜐ς 𝜅𝛼𝜄 𝜏𝜂𝜈 𝜋𝜊𝜆𝜄𝜏𝜀ί𝛼 𝜏𝜊𝜐. 𝛥𝜀𝜈 έ𝜅𝛼𝜈𝜀 𝛿𝜄𝛼𝜅𝜌ί𝜎𝜀𝜄ς 𝜇𝜀𝜏𝛼𝜉ύ 𝜋𝛼𝜏𝜌𝜄𝛼𝜌𝜒𝜄𝜅ώ𝜈 ή 𝜀𝜉𝛼𝜌𝜒𝜄𝜅ώ𝜈. 𝛵𝜊 𝛿𝜀 𝜑𝜄𝜆𝛼𝜈𝜃𝜌𝜔𝜋𝜄𝜅ό 𝜏𝜊𝜐 έ𝜌𝛾𝜊 𝛿𝜀𝜈 𝛾𝜈ώ𝜌𝜄𝜁𝜀 𝜎ύ𝜈𝜊𝜌𝛼, 𝜃𝜌𝜂𝜎𝜅𝜀𝜐𝜏𝜄𝜅ής, 𝜀𝜃𝜈𝜊𝜏𝜄𝜅ής ή 𝜑𝜐𝜆𝜀𝜏𝜄𝜅ής 𝜏𝛼𝜐𝜏ό𝜏𝜂𝜏𝛼ς, 𝜋𝛼𝜌𝜀ί𝜒𝜀𝜏𝜊 𝛼𝜑𝜀𝜄𝛿ώς 𝜎𝜀 Έ𝜆𝜆𝜂𝜈𝜀ς, 𝛵𝜊ύ𝜌𝜅𝜊𝜐ς, 𝛦𝛽𝜌𝛼ί𝜊𝜐ς, 𝛵𝜎𝜄𝛾𝛾ά𝜈𝜊𝜐ς 𝜅𝛼𝜄 𝛣𝜊𝜐𝜆𝛾ά𝜌𝜊𝜐ς.
Ό𝜋𝜔ς 𝜇𝛼𝜌𝜏𝜐𝜌𝜀ί 𝜊 𝜋𝛼𝜏έ𝜌𝛼ς 𝛨𝜆ί𝛼ς 𝛰𝜄𝜅𝜊𝜈𝜊𝜇ί𝛿𝜂ς : ΄΄𝛫ά𝜃𝜀 𝛫𝜐𝜌𝜄𝛼𝜅ή 𝜀𝜅ή𝜌𝜐𝜎𝜎𝜀, 𝜅ά𝜃𝜀 𝛱𝛼𝜌𝛼𝜎𝜅𝜀𝜐ή 𝜋ή𝛾𝛼𝜄𝜈𝛼𝜈 𝜊𝜄 𝜒𝜊𝜏𝜁ά𝛿𝜀ς 𝜈𝛼 𝜏𝜊𝜐ς 𝜀𝜉𝜂𝛾ή𝜎𝜀𝜄 𝜏𝜊 𝛫𝜊𝜌ά𝜈𝜄 𝜅𝛼𝜄 𝜅ά𝜃𝜀 𝛴ά𝛽𝛽𝛼𝜏𝜊 𝜋ή𝛾𝛼𝜄𝜈𝛼𝜈 𝜊𝜄 𝛦𝛽𝜌𝛼ί𝜊𝜄 𝜈𝛼 𝜏𝜊𝜐ς 𝜀𝜉𝜂𝛾ή𝜎𝜀𝜄 𝜏𝜂𝜈 𝛱𝛼𝜆𝛼𝜄ά 𝛥𝜄𝛼𝜃ή𝜅𝜂, 𝜒𝜔𝜌ίς 𝜈𝛼 𝜃ί𝜉𝜀𝜄 𝜋𝜊𝜏έ 𝜏𝜂𝜈 𝜃𝜌𝜂𝜎𝜅𝜀ί𝛼 𝜏𝜊𝜐ς΄΄.
𝛢𝜉ί𝜁𝜀𝜄 𝜈𝛼 𝛼𝜈𝛼𝜑𝜀𝜌𝜃𝜀ί 𝜀𝜋ί𝜎𝜂ς 𝜂 𝜇έ𝜌𝜄𝜇𝜈𝛼 𝜏𝜊𝜐 𝛾𝜄𝛼 𝜏𝜂𝜈 𝜀𝜅𝜋𝛼ί𝛿𝜀𝜐𝜎𝜂. 𝛴𝜏𝜊 𝛼𝜌𝜒𝜀ί𝜊 𝜏𝜂ς 𝛭𝜂𝜏𝜌ό𝜋𝜊𝜆𝜂ς 𝛼𝜆𝜆ά 𝜅𝛼𝜄 𝜎𝜏𝜊 𝜋𝜌𝜊𝜎𝜔𝜋𝜄𝜅ό 𝜏𝜊𝜐 𝜂𝜇𝜀𝜌𝜊𝜆ό𝛾𝜄𝜊 𝜅𝛼𝜏𝛼𝛾𝜌ά𝜑𝜊𝜈𝜏𝛼𝜄 𝜋𝜊𝜆𝜆ές 𝜋𝜌𝜊𝜎𝜋ά𝜃𝜀𝜄𝜀ς 𝜋𝜊𝜐 𝛼𝜑𝜊𝜌𝜊ύ𝜎𝛼𝜈 𝜎𝜏𝜂 𝜒𝜌𝜂𝜇𝛼𝜏𝜊𝛿ό𝜏𝜂𝜎𝜂
